Martine belde met de bariton ringbaard van Boyz II Men: Nathan Morris. Ze stelt hem alle vragen die ze had als tienjarig meisje, geobsedeerd door de sleezy R&B beats van de band.
Boyz II Men. Wie kent de jongenz niet. De R&B-groep uit Philadelphia, die met hun harmonieuze stemmen in menig slaapkamer aanwezig was in de jaren negentig. Het kwartet scoorde in die tijd diverse hits waaronder End of the Road, One Sweet Day (met Mariah Carey) en I’ll Make Love to You. In 2012 kregen ze met een ster op de Hollywood Walk of Fame voor hun bijdrage aan de muziekindustrie.
Ondergetekende is al jaren fan. Als kind was ik gefascineerd door bands als Another Level, K-Ci & Jojo en dus Boyz II Men. De liefde voor hun teksten was groot, ondanks het gebrek aan een Engelstalige vocabulaire. Ouders en juffen, die wel Engels spraken (goh), waren dan ook lichtelijk geshockeerd na mijn moderne dans op I’ll Make Love to You tijdens de weeksluiting op school.Iedere dag rende ik na de laatste bel naar huis om Nederlandstalige brieven, die ik versierde met poëziealbumplaatjes, glitters en lijmballen, te sturen naar mijn liefdes. Met sierlijke letters schreef ik op mijn enveloppen: voor Boyz II Men (of BSB, Nick Carter, Nathan Morris…), van Martine. Met een hartje op de ‘i’. Of soms Martine met de achternaam van de desbetreffende zanger, zodat hij vast kon wennen aan het feit dat ik na onze trouwdag zijn naam zou dragen. Voor wie de brief ook bedoeld was, het adres was standaard: Amerika.
Twintig jaar later touren de mannen van Boyz II Men door Europa met hun nieuwe album Collide. Een plaat vol vertrouwde harmonieën, maar dan met hippe EDM-beat eronder. Ondertussen ben ik opgedroogd als professioneel journalist. Deze combinatie kan ik niet aan me voorbij laten gaan, dus regel ik een interview.Daar zit ik dan met mijn goede gedrag. Nonchalant een beetje fabuleus laat bel ik het persnummer. Ik word doorverbonden naar Parijs waar de mannen hun tour aftrappen. Fuck. Dit is het moment. Tien minuten lang krijg ik Nathan Morris (Nate voor intimi, zoals ik) aan de lijn.
Hoi Nate!
‘Hey, hoe is het?’
Heel goed! Hoe is het in Parijs?
‘Koud.”Ja hier in Amsterdam is het ook koud. Gelukkig komen jullie bijna om onze harten te verwarmen.
‘(..)’
Dus. Vraag één. Wat was je lievelings-Boyz II Men-dag uit je leven.
‘Dat is moeilijk. We hebben een carrière van 23 jaar. Dat zijn heel veel dagen.’(8400.57 dagen om precies te zijn.)’
Maar als je móést kiezen?
‘De dag dat we een groep werden, anders waren we nooit geweest waar we nu zijn.’
Welke vraag heb je al zo vaak gehoord, dat je hem nooit meer wilt beantwoorden?
‘Hoe zijn jullie begonnen?’
Oké, die kras ik van mijn lijstje, ik google het wel even voor mijn stuk hahaha!
‘(…)’
Wat is het allerslimste dat je hebt geleerd sinds je liedjes zingt met Boyz II Men?
‘Om geduldig en begripvol in het leven te staan. Niets is voor altijd. Dingen zullen altijd veranderen.’
Mooi zeg. Ik wil er wel even bij vermelden dat mijn liefde voor Boyz II Men nooit zal veranderen hoor!
‘Dat waardeer ik ten zeerste.’
Heb je wel eens tijdens een optreden in het publiek gekeken en iets gezien waar je super hard om moest lachen?
‘We moeten wel vaak lachen. Het verschilt een beetje per publiek, maar mensen doen rare dingen.’
Echt? Wat dan?
‘Een van de dingen is dat er veel vrouwen zijn die hun tieten voor ons flashen.’
Niet!
‘Ja dat gebeurt heel vaak.’
(Ik ben in shock. Toen ik fan was had ik alleen een soort Sloggie Sport-BH en twee ruggen. Zo niet eerlijk. Zo geen kans gemaakt.)
Wanneer was de laatste keer dat je de slappe lach had en in je broek plaste?
‘Wauw. Dat weet ik echt niet meer. Ik bedoel als je zo lang bij elkaar bent als ons heb je goede en slechte tijden. Dus ook veel lol.’
Welk geluid haat jij?
‘Het geluid van krijtjes die over een krijtbord krassen. Thank God dat die dingen tegenwoordig niet meer zoveel worden gebruikt.’
Als je bijna al je zakgeld hebt uitgegeven, maar je hebt nog nét genoeg geld over voor één liedje in een jukebox, welk nummer draai je dan?
‘Dan kies is Eric Clapton met Tears in Heaven. Prachtig.’
Als je één artiest mag kiezen die in je slaapkamer een liedje voor je zingt, wie is dat dan?
‘Sade.’
Wat is het raarste dat een fan ooit voor je heeft gedaan?
‘Ooit zijn wat fans in mijn hotelkamer gesneakt.’
Wat, hoe dan?
‘In mijn begin jaren kwam ik een keer mijn hotelkamer binnen en daar stonden ze, butt naked, achter het gordijn mij op te wachten.’
(Wat er toen gebeurde in mijn hoofd, weet ik niet meer, iets met een naakte-meiden-achter-een-gordijn-visualisatie. In plaats van doorvragen deed ik dit.)
Cool. Hoeveel handtekeningen heb je in je leven weggegeven?
(Really. Ik stomp mezelf nog steeds.)
‘Hm. Ligt eraan waar ik ben. Vanavond weten veel mensen dat we gaan optreden, dus dan waarschijnlijk veel. Maar als ik thuis ben niet zo, want ik probeer low profile te leven.’
Hoe vaak heb je al over je eigen sterretje heengelopen? Op de Walk of Fame, bedoel ik.
‘Maar één keer. Maar ik wil er nog een keer teruggaan samen met mijn zoon om het aan hem te laten zien.’
Ah schattig! Welk liedje heb je zo vaak gezongen dat je het eigenlijk nooit meer wilt zingen?
‘Als ik moet kiezen dan End of the Road. Soms ben ik daar een beetje zat van, want ik heb het duizenden keren gezongen.’
Als je mocht ruilen met een zanger van een andere band, wie zou je dan kiezen?
‘Dat wil ik niet. Ik wil alleen maar in de groep zitten die ik ooit ben begonnen, want we hebben een goede groep samen.’
Kun je mij drie dingen over jezelf vertellen. Twee zijn waar. Eén is niet waar. Ik moet raden welke een leugen is.
‘Oké. Eén. Ik ben de oprichter van Boyz II Men. Twee. Ik heb zo’n groot bereik dat ik alle toonladders van al onze liedjes kan zingen. Drie. Ik ben qua leeftijd de middelste van de groep.’
Twee is niet waar.
‘Je gelooft niet dat ik zo’n groot bereik heb?! Want dat is 100% waar. Ik kan het hele vocalen-spectrum bereiken.’
(Oh, shit.)
Nee! Het is een miscommunicatie! Ik dacht dat je bedoelde dat je alle vocalen had ingezongen op het album. Dat is natuurlijk niet waar, want jullie zijn met z’n drietjes. Maar ik geloof je ontzettende bereik op je woord!
(Nice, save!)
‘Ja, ik kan alles. Bariton, sopraan, alt. Alles.’
(Wat is hij toch lekker bescheiden gebleven die man.)
Oh. The end of the… interview is inzicht. Nog één vraag. Wie is je celebrity-crush?
‘Vroeger was ik verliefd op Salma Hayek.’
Waarom ben je nu niet meer op haar?
‘Dingen veranderen. Ik heb geen celebrity-crush meer.’
(Is dit een verkapte boodschap dat ik nog kans maak? Misschien moet ik toch vanavond in een slaapzak voor de Melkweg gaan liggen.)
‘Thank you so much for your time, this was one of the sweetest days of my life.’
Een klik. Dat was het dan. Hét telefoongesprek met mijn celebrity-crush. Een beetje bedwelmd kijk ik naar de telefoon. Dan slaat de grootste vraag allertijden ineens in. Besef. Waarom heb ik ooit al mijn dierbare lijmballen naar deze onbekende man opgestuurd?
